Κυριακή 17 Απριλίου 2011

A new (free) era...

..."H εποχη της πληροφοριας" ονομαστηκε. Ισως οχι λανθασμενα αφου πλεον οι πληροφοριες διαδιδονται πιο γρηγορα κι απο οταν καποιος ειναι μπροστα σε ενα συμβαν και παραλληλα ο καθενας μπορει να "ανεβασει" ο,τι θελει.
Ας ξεκινησουμε απο την αρχη με μια ιστορικη αναδρομη (πηγη www2.uth.gr)
Δεκαετία
60: ένα ενδιαφέρον πείραμα ξεκινά

Στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ οι ερευνητές ξεκινούν να πειραματίζονται με τη διασύνδεση απομακρυσμένων υπολογιστών μεταξύ τους. Το δίκτυο ARPANET γεννιέται το 1969 με πόρους του προγράμματος ARPA (Advanced Research Project Agency) του Υπουργείου Άμυνας, με σκοπό να συνδέσει το Υπουργείο με στρατιωτικούς ερευνητικούς οργανισμούς και να αποτελέσει ένα πείραμα για τη μελέτη της αξιόπιστης λειτουργίας των δικτύων. Στην αρχική του μορφή, το πρόγραμμα απέβλεπε στον πειραματισμό με μια νέα τεχνολογία γνωστή σαν μεταγωγή πακέτων (packet switching), σύμφωνα με την οποία τα προς μετάδοση δεδομένα κόβονται σε πακέτα και πολλοί χρήστες μπορούν να μοιραστούν την ίδια επικοινωνιακή γραμμή.
Στόχος ήταν η δημιουργία ενός διαδικτύου που θα εξασφάλιζε την επικοινωνία μεταξύ απομακρυσμένων δικτύων, έστω και αν κάποια από τα ενδιάμεσα συστήματα βρίσκονταν προσωρινά εκτός λειτουργίας. Κάθε πακέτο θα είχε την πληροφορία που χρειάζονταν για να φτάσει στον προορισμό του, όπου και θα γινόταν η επανασύνθεσή του σε δεδομένα τα οποία μπορούσε να χρησιμοποιήσει ο τελικός χρήστης.
Το παραπάνω σύστημα θα επέτρεπε σε υπολογιστές να μοιράζονται δεδομένα και σε ερευνητές να υλοποιήσουν το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

Δεκαετία ‘70: οι πρώτες συνδέσεις
Το 1973, ξεκινά ένα νέο ερευνητικό πρόγραμμα που ονομάζεται Internetting Project (Πρόγραμμα Διαδικτύωσης) προκειμένου να ξεπεραστούν οι διαφορετικοί τρόποι που χρησιμοποιεί κάθε δίκτυο για να διακινεί τα δεδομένα του. Στόχος είναι η διασύνδεση πιθανώς ανόμοιων δικτύων και η ομοιόμορφη διακίνηση δεδομένων από το ένα δίκτυο στο άλλο. Από την έρευνα γεννιέται μια νέα τεχνική, το Internet Protocol (IP) (Πρωτόκολλο Διαδικτύωσης), από την οποία θα πάρει αργότερα το όνομά του το Internet. Διαφορετικά δίκτυα που χρησιμοποιούν το κοινό πρωτόκολλο IP μπορούν να συνδέονται και να αποτελούν ένα διαδίκτυο. Σε ένα δίκτυο IP όλοι οι υπολογιστές είναι ισοδύναμοι, οπότε τελικά οποιοσδήποτε υπολογιστής του διαδικτύου μπορεί να επικοινωνεί με οποιονδήποτε άλλον.
Επίσης, σχεδιάζεται μια άλλη τεχνική για τον έλεγχο της μετάδοσης των δεδομένων, το Transmission Control Protocol (TCP) (Πρωτόκολλο Ελέγχου Μετάδοσης). Ορίζονται προδιαγραφές για τη μεταφορά αρχείων μεταξύ υπολογιστών (FTP) και για το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (E-mail). Σταδιακά συνδέονται με το ARPANET ιδρύματα από άλλες χώρες, με πρώτα το University College of London (Αγγλία) και το Royal Radar Establishment (Νορβηγία).

Δεκαετία ‘80
: ένα παγκόσμιο δίκτυο για την ακαδημαϊκή κοινότητα
Το 1983, το πρωτόκολλο TCP/IP (δηλ. ο συνδυασμός των TCP και IP) αναγνωρίζεται ως πρότυπο από το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ. Η έκδοση του λειτουργικού συστήματος Berkeley UNIX το οποίο περιλαμβάνει το TCP/IP συντελεί στη γρήγορη εξάπλωση της διαδικτύωσης των υπολογιστών. Εκατοντάδες Πανεπιστήμια συνδέουν τους υπολογιστές τους στο ARPANET, το οποίο επιβαρύνεται πολύ και το 1983, χωρίζεται σε δύο τμήματα: στο MILNET (για στρατιωτικές επικοινωνίες) και στο νέο ARPANET (για χρήση αποκλειστικά από την πανεπιστημιακή κοινότητα και συνέχιση της έρευνας στη δικτύωση).
Το 1985, το National Science Foundation (NSF) δημιουργεί ένα δικό του γρήγορο δίκτυο, το NSFNET χρησιμοποιώντας το πρωτόκολλο TCP/IP, προκειμένου να συνδέσει πέντε κέντρα υπερ-υπολογιστών μεταξύ τους και με την υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, όλο και περισσότερες χώρες συνδέονται στο NSFNET (Καναδάς, Γαλλία, Σουηδία, Αυστραλία, Γερμανία, Ιταλία, κ.α.). Χιλιάδες πανεπιστήμια και οργανισμοί δημιουργούν τα δικά τους δίκτυα και τα συνδέουν πάνω στο παγκόσμιο αυτό δίκτυο το οποίο αρχίζει να γίνεται γνωστό σαν INTERNET και να εξαπλώνεται με τρομερούς ρυθμούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Το 1990, το ARPANET πλέον καταργείται.

Δεκαετία ‘90: ένα παγκόσμιο δίκτυο για όλους
Όλο και περισσότερες χώρες συνδέονται στο NSFNET, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα τo 1990.
Το 1993, το εργαστήριο CERN στην Ελβετία παρουσιάζει το World Wide Web (WWW) (Παγκόσμιο Ιστό) που αναπτύχθηκε από τον Tim Berners-Lee. Πρόκειται για ένα σύστημα διασύνδεσης πληροφοριών σε μορφή πολυμέσων (multimedia) που βρίσκονται αποθηκευμένες σε χιλιάδες υπολογιστές του Internet σε ολόκληρο τον κόσμο και παρουσίασής τους σε ηλεκτρονικές σελίδες, στις οποίες μπορεί να περιηγηθεί κανείς χρησιμοποιώντας το ποντίκι. To γραφικό αυτό περιβάλλον έκανε την εξερεύνηση του Internet προσιτή στον απλό χρήστη. Παράλληλα, εμφανίζονται στο Internet διάφορα εμπορικά δίκτυα που ανήκουν σε εταιρίες παροχής υπηρεσιών Internet (Internet Service Providers - ISP) και προσφέρουν πρόσβαση στο Internet για όλους. Οποιοσδήποτε διαθέτει PC και modem μπορεί να συνδεθεί με το Internet σε τιμές που μειώνονται διαρκώς. Το 1995, το NSFNET καταργείται πλέον επίσημα και το φορτίο του μεταφέρεται σε εμπορικά δίκτυα.

Ειναι ενδιαφερον το πως ξεκινησε ολη η ιδεα του ιντερνετ ως ενα πολεμικο εργαλειο των ΗΠΑ και εφτασε να εναι σημερα ενα σημαντικοτατο κομματι της ζωης μας. Τοσο σημαντικο που πλεον επεμβαινει αμεσα, πλεον, και στην προσωπικη μας ζωη.
Τα διαφορα "κοινωνικα δικτυα" που εχουν κανει την εμφανιση τους τα τελευταια, τουλαχιστον, 6-7 χρονια πηραν την θεση απο τους IRC και παει λεγοντας, εξελισσοντας ετσι το διαδικτυο αλλα και την επιρροη πανω μας. Δεν ειναι λιγα τα γνωστα συμβαντα απολυσης εργαζομενου απο καποια εταιρια λογω δημοσιευσεων στο facebook και στο twitter. Ενω παραλληλα κι εμεις οι ιδιοι σκεφτομαστε υπερβολικα την εικονα που θελουμε να περασουμε στους "φιλους" μας, ειτε αυτοι ειναι πραγματικοι φιλοι, ειτε εργοδοτες, ειτε αγνωστοι.
"Εχω facebook αρα υπαρχω"
Η αληθεια ειναι οτι πολλα εχουν αλλαξει τα τελευταια χρονια. Πλεον οταν γνωρισεις εναν ανθρωπο το πρωτο πραγμα που θα ακουσεις ειναι "εχεις facebook". Δεν ξερω κατα ποσο ειναι σωστο η λαθος μια ολοκληρη γενια να εχει προσκοληθει τοσο πολυ με μια σελιδα στο ιντερνετ που να την εχει κανει καθημερινο, αναποσπαστο κομματι της ζωης της και να αξαρτωνται οι προσωπικες της σχεσεις απ αυτο. Ταυτοχρονα το image και οι κινησεις σου σ αυτες τις σελιδες παιζει κι αυτο τον ρολο του. Ειναι αξιοθαυμαστο το πως ενα σχολιο σου μπορει να δημιουργησει απιστευτες αντιδρασεις και παρεξηγησεις. Πλεον το τι κανεις στο ιντερνετ και sto facebook εχει αμεση επιδραση και στην πραγματικοτητα και αυτο σιγουρα δεν ειναι καλο.
Απ την αλλη ομως καταλαβαινουμε σιγα σιγα την δυναμη και την αξια του διαδικτυου.  Την σημασια να μεινει αυτο το μεσο ελευθερο για ολους. Την σημασια να προσπαθησουμε να εχει ολος ο κοσμος ελευθερα προσβαση σ αυτο.   Γιατι κακα τα ψεμματα στην κοινωνια που ζουμε, στο βομβαρδισμο που δεχομαστε καθε μερα ο μονος τροπος για να ενημερωθουμε, για να πουμε αυτο που θελουμε χωρις λογοκρισιες, για να νιωσουμε πραγματικα ελευθεροι ειναι μεσα απο το διαδικτυο.
Την αξια αυτη του διαδικτυου την εχουν καταλαβει διαφορες ομαδες χρηστων οπως οι anonymous, το wikileaks και διαφοροι "hacktivists", που αξιοποιωντας αυτη την δυναμη μπορουν και πραγματοποιουν σοβαρα "χτυπηματα" στους στοχους τους.  Ενας νοημων ανθρωπος μπορει αμεσα να καταλαβει οτι το διαδικτυο ειναι η απαντηση στις επιθεσεις της κρατικης-και οχι μονο- βιας. Η ενημερωση, η ελευθερια λογου που προσφερει, η οργανωση (οποιαδηποτε οργανωση) που μπορει να γινει απο τον διαμοιρασμο των πληροφοριων μπορουν να αποτελεσουν την βαση οποιασδηποτε κινησης για αλλαγη. Ακομα και μεσα απο το facebook και το twitter η κυκλοφορια των πληροφοριων μπορει να γινει ικανοποιητικα και σε ευρεια κλιμακα και να πετυχει καποιους στοχους.
Οπως ομως ειναι λογικο, αυτη η δυναμη του ιντερνετ δεν εχει μεινει απαρατηρητη και αναπαντητη απο την εξουσια. Πολλες χωρες ανοιχτα αποκλειουν σελιδες με "επικινδυνο", για τους πολιτες τους, περιεχομενο, ενω τωρα τελευταια εχει μπει στο στοχαστρο η ανωνυμια των blogs. Οι επιθεσεις που δεχεται το wikileaks και ο ιδρυτης του φανερωνουν τον φοβο που προκαλουν οι hacktivists στην εξουσια λογω των πολιτικων σκανδαλων που βγαινουν στην φορα. Απο την δημιουργια του μεχρι και σημερα το wikileaks εξεθεσε τοσο πολυ τις ηγεσιες των ΗΠΑ (και αλλων χωρων) ετσι ωστε αυτη τη στιγμη ο Julian Assange να βρισκετε, ισως, και στην πρωτη θεση της blacklist των ΗΠΑ και να εχει βαπτιστει ως τρομοκρατης-βιαστης, πονταροντας ετσι στο αναπτυγμενο αισθημα τρομολαγνειας-φοβιας. Παραλληλα πολλοι "ασιμοι" bloggers εχουν δεχτει μηνυσεις απο "θιγομενους" (βλ. φιμοτρο), εκλεισαν οι λογαριασμοι τους, ή δεχτηκαν "επισκεψεις" λογω "επικινδυνου" περιεχομενου.
Ειναι σημαντικο να συνειδητοποιησει κανεις για ποιο λογο οι διαφοροι εξουσιαστες φοβουνται αυτη την ελευθερια. Ειναι αυτη η (πραγματικη)ελευθερια που καποια στιγμη θα τους ριξει απο τις καρεκλες τους.
Αν ολοι παρουμε χαμπαρι τι μπορει να μας προσφερει το ιντερνετ θα δουμε πως το μονο που χρειαζομαστε για να ανατρεψουμε την ολη-μιζερη-κατασταση του κοσμου μας ειναι η εξυπναδα, η εφευρετικοτητα και μια συνδεση στο ιντερνετ. Ας μην αφησουμε κανεναν να μας φιμωσει κι εκει...

Y.γ. Γνωριζοντας την δυναμη του ιντερνετ ειναι αυτονοητο οτι πρεπει να λαβουμε μετρα για να εξασφαλισουμε την ανωνυμια μας για λογους ασφαλειας κυριως. Κανεις δεν πρεπει να βγαζει στην φορα τα στοιχεια του, ειδικα οταν ο καθενας εχει προσβαση σ αυτα. Σε πολλους δεν αρεσουν αυτα που γραφουμε και η τρελα που επικρατει εκει εξω σε συνδιασμο με ανυπαρκτη παιδεια καθως και την λογικη της ελευθεριας του λογου μονο σ αυτα που πιστευω "εγω"μπορει να μας φερουν σε επικινδυνες καταστασεις.  Ας μην ξεχναμε ομως κι εμεις την ελευθερια του λογου και οτι ο καθενας εχει το δικαιωμα να λεει αυτα που πιστευει. Ας εχουμε στο μυαλο μας την φραση του Βολταιρου "Δεν συμφωνω ουτε με μια λεξη απο οσα λες, αλλα θα υπερασπιζομαι και με τη ζωη μου ακομα το δικαιωμα σου ελευθερα να λες οσα πιστευεις", αυτη ειναι και η λογικη του ιντερνετ.

Περισσοτερα για τους anonymous εδω κι εδω
Περισσοτερα για το wikileaks εδω και στην σελιδα http://wikileaks.ch/

Δεν υπάρχουν σχόλια: