Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Εγκληματικο συστημα


Το πιο σοβαρο θεμα που απασχολει τον μεσο πολιτη στις μερες μας ειναι η εγκληματικοτητα. Οπου και αν κοιταξει, στις ειδησεις, θα ακουσει γι αυτην, ενω πολυ πιθανο ειναι να ακουσει κι απο γνωστους. Η αληθεια ειναι πως ειναι καπως... υπερτιμημενο το θεμα της εγκληματικοτητας. Πολλοι πλεον το χρησιμοποιουν για πολιτικους σκοπους η αλλα συμφεροντα. Αυτο ομως δεν σημαινει οτι ειναι ανυπαρκτο.
Στο ερωτημα τι/ποιος ευθυνεται για την εγκληματικοτητα οι περισσοτεροι θα απαντησουν "οι μεταναστες", αλλοι θα απαντησουν "η ανεργια", ακομα λιγοτεροι θα απαντησουν οι "αναρχικοι" και ελεχιστες φωνες θα πουν: "το συστημα", με κινδυνο βεβαια να "κατηγορηθουν" ως αναρχικοι, κομμουνιστες και παει λεγοντας.
Περαν ομως της προπαγανδας και των ακραιων-υστερικων φωνων, (κατα την γνωμη μου παντα) για ολα φταιμε εμεις οι ιδιοι. Το συστημα που εχουμε φτιαξει, απο το συστημα αξιων μεχρι το οικονομικο-πολιτικο συστημα, ειναι μια σαπιλα που απο στιγμη σε στιγμη δεν θα αντεξει αλλο, παρα τα μικρα μπαλωματα που του γινονται κατα καιρους, και θα σπασει.
Για να αναλυσουμε το υπαρχον συστημα-προβλημα πρεπει να βρουμε την αρχη. Ποια ειναι ομως η αρχη και που στηριζεται? Μηπως στηριζεται στο εκπαιδευτικο συστημα? Μα το εκπαιδευτικο συστημα ειναι ετσι σχεδιασμενο για να ικανοποιει και να ετοιμαζει τα ρομποτακια-τη νεα γενια για το οικονομικοπολιτικο συστημα που θα αντιμετωπισουν και παραλληλα θα στηριξουν. Αρα τοτε φταιει το πολιτικο συστημα? Κι εδω θα μπορουσαμε να πουμε οτι ολα ειναι θεμα παιδειας εφ οσον το πολιτικο συστημα το διαμορφωνουμε εμεις. Ετσι δημιουργειται ενας φαυλος κυκλος και ισως κανεις να μην ξερει απο που ξεκινησε ολο αυτο.
Η προετοιμασια ενος εργαζομενου.
Ας το παρουμε (αυθαιρετα) απο καπου. Ας ξεκινησουμε με την εκπαιδευση. Δεν ειναι πολλοι που θα διαφωνησουν οτι πλεον δεν μιλαμε για παιδεια-εκπαιδευση μιλαμε για επαγγελματικη καταρτιση-προετοιμασια εργαζομενων στις απαιτησεις του συστηματος. Απο τα πρωτα κιολας χρονια του σχολειου ενα παιδι βομβαρδιζεται με ενα σωρο αχρηστες πληροφοριες και μαθηματα που στην σημερινη εποχη δεν θα επρεπε καν να υπαρχουν (π.χ. θρησκευτικα), μαθηματα που πανε την σκεψη ενος νεου ανθρωπου αντι προς τα μπρος, προς τα πισω, με αποτελεσμα ο ελευθερος χρονος να γινεται ολο και λιγοτερος. Αργοτερα οταν αρχιζει σιγα σιγα να χτιζεται η κριτικη του σκεψη (την περιοδο γυμνασιου-λυκειου) τοτε ο φορτος εργασιας, οι διαφορες εξετασεις και το αγχος των πανελληνιων κανουν τοσο αισθητη την παρουσια τους σε καθηγητες και μαθητες που πλεον αρχιζει σιγα σιγα η "προετοιμασια" να μονοπωλει την σκεψη τους. Πλεον αρχιζουμε να μιλαμε για ρομποτ και οχι για μαθητες. Οσες περισσοτερες πληροφοριες, χωρις νοημα, χωρεσει το μυαλο τους τοσο καλυτερα, αρκει βεβαια να μην μπορουν να τις επεξεργαστουν σωστα. Γιατι η γνωση ειναι δυναμη. Οταν ομως αυτη δεν δινεται σωστα τοτε δεν ειναι δυναμη αλλα αχρηστη.
Φτανοντας στην ανωτερη εκπαιδευση, το σημειο που ο νεος εχει μαθει να σκεφτεται, η κριτικη του σκεψη (η ποια?) εχει αρχισει να οριμαζει, βρισκεται αντιμετωπος με το χαος τους ελληνικου δημοσιου (ειτε μιλαμε για πανεπιστημιο ειτε για δημ. υπηρεσια κτλ κτλ) και τις κομματικες παραταξεις που συνεχιζουν το εργο του συστηματος.
Στο τελος της διαδρομης της εκπαιδευσης ενας νεος εχει μαθει και του εχουν μεινει στο μυαλο: η προσθεση, η αφαιρεση, η διαιρεση, ο πολλ/σμος και 5-6 αλλα πραγματα που απο ενδιαφερον μονο εκατσε και εμαθε. Επισης εμαθε πως να υποτεσσετε στην εξουσια του εκπαιδευτικου, εμαθε πως να τον φοβαται,να τον γλυφει και να χρησιμοποιει μεσα μπας και περασει στο μαθημα. Δηλαδη ολα τα απαραιτητα εφοδια που χρειαζεται κανεις απο κει και περα: Να φοβαται την εξουσια (μπατσων, μεγαλοεπιχειρηματιων και πολιτικων), να γλυφει και να λαδωνει πολιτικους/την εφορια/την πολεοδομια και να βαζει "μεσα" για να κανει την δουλεια του.
Αν θελουμε λοιπον να αλλαξουμε το συστημα μας και κατ επεκταση να μειωσουμε ή/και να εξαλειψουμε ολα τα προβληματα της κοινωνιας (οπως π.χ. την εγκληματικοτητα) θα πρεπει να ξεκινησουμε απο την παιδεια, ειναι η βαση της αλλαγης. Γιατι στην τελικη απο νεους ανθρωπους με ονειρα και αισιοδοξια πρεπει να περιμενουμε την αλλαγη.
Η ζωη του εργαζομενου.
Αφου πλεον ο εργαζομενος εχει αποκτησει τις γνωσεις που του ειναι απαραιτητες για το υπαρχον συστημα, εχει να αντιμετωπισει ενα σωρο δυσκολιες που του παρεχει απλοχερα το ιδιο το συστημα. Η ανεργια ειναι η πρωτη, ενω μολις καταφερει να βρει δουλεια βρισκεται στο ελεος του εργοδοτη. Οι συνθηκες σκλαβιας και αβεβαιοτητας που επικρατουν σημερα εχουν καταφερει να φοβισουν τον κοσμο περισσοτερο κι απο τον χειροτερο δικτατορα. Λιγοι ειναι πλεον που αντιδρουν ενω οσοι ξυπνουν απολυονται και η φωνη τους καταπνιγεται. Οσοι βγαινουν στους δρομους ονομαζονται τρομοκρατες, ακροαριστεροι και αναρχικοι και η κοινη γνωμη τους απορριπτει γτ δρα σαν ενα κοπαδι προβατα. "Εκει που δε φτανει το χερι του μπατσου φτανει το ψεμα του δημοσιογραφου" λενε.
Ετσι σιγα σιγα χτιζεται απο το συστημα η σκεψη των πολιτων-εργαζομενων, που με την σειρα τους το στηριζουν και το ψηφιζουν με αποτελεσμα την συνεχιση του για ακομα 4 χρονια ωσπου να ερθει ο (αναποφευκτος) θανατος.
Ολα τα παραπανω μπορουν να χωρεσουν σε μια φραση: "Η βια του συστηματος". Και ως γνωστων η βια φερνει βια. Οταν καποιος εχει φτασει σε ενα σημειο στο οριο της επιβιωσης θελει δεν θελει θα ασκησει βια, ειτε θα κλεψει, ειτε θα σκοτωσει για να παρει αυτο που θελει, ειναι το φυσικο αποτελεσμα της ζουγκλας που εχει καταντησει η κοινωνια μας. Οσες ομαδες ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ αν δημιουργηθουν δεν θα αλλαξει τιποτα αν πρωτα δεν αλλαξει το συστημα.

Πανω απ ολα ειμαστε ανθρωποι και οχι εργαζομενοι και θα επρεπε "να δουλευουμε για να ζουμε και οχι να ζουμε για να δουλευουμε".


Μπορειτε να διαβασετε κι αυτο το αρθρο περι καπιταλισμου: http://panosz.wordpress.com/2010/02/21/capitalism-4/

Δεν υπάρχουν σχόλια: