Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Η ανωνυμια των μπλογκ

Αφορμη του συγκεκριμενου κειμενου ειναι το αρθρο του Παγκαλου στην καθημερινη: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_23/04/2011_439985. Πριν λιγο καιρο ο Παγκαλος δεν μπορουσε να πει καν την λεξη spread και τωρα ξερει τι ειναι το chain mail, μπραβο εξελιξη. Επισης κατι αλλο που θελω να αναφερω ειναι οτι απο την εφημεριδα του αρχιμαφιοζου Κουρη την Αυριανη, η κυβερνηση πηγε σε αλλη εφημεριδα αρχιμαφιοζου την καθημερινη και παλι μπραβο εξελιξη...
Τελος παντων. Στο συγκεκριμενο κειμενο δεν θελω να ασχοληθω με τον Παγκαλο, που πολλοι κανουν το λαθος και τον τοποθετουν στην κατηγορια πολιτικου, και με τις ασυναρτησιες που γραφει. Στην τελικη ο Παγκαλος και ο καθε Παγκαλος προσπαθει με καθε τροπο (θεμιτο η αθεμιτο, γελοιο η μεχρι αηδιας απαραδεκτο) να σωσει το τομαρι του και τον κωλο του. Προσπαθει με καθε τροπο να ανατρεψει το εις βαρος κλιμα του. Ας μην ξεχναμε τι γιαουρτι εχει πεσει στις  εκδηλωσεις που εμφανιζεται. Και πανω απ ολα προσπαθει να σωσει την ιδια του τη ζωη γτ κακα τα ψεμματα αυριο μεθαυριο που δεν θα ειναι κυβερνηση και δεν θα εχει καποιον να τον προσεχει και να τον προσατευει μπορει και να τον σκοτωσουν.
Στο παρον κειμενο θελω να θεσω τα 2 εξης ερωτημα: πως θα αντιδρασει ο κοσμος σε τετοιου ειδους αρθρα και δηλωσεις δημοσιων προσωπων; Πως θα αντιμετωπισει μια αλλαγη του νομου που θα καταργησει την ανωνυμια των blogs.;Γιατι η ιστορια μας λεει οτι κατα καιρους στο ονομα της "ασφαλειας" πολλες κατακτησεις και δημοκρατικα δικαιωματα εχουν καταργηθει. Και μπορει οι πολιτικοι πλεον να μην πειθουν τοοοοσο πολυ τον κοσμο αλλα οι δημοσιογραφοι εξακολουθουν να το κανουν πολυ καλα.

Ενα πολυ ωραιο μικρο αλλα περιεκτικο αρθρο μπορειτε να βρειτε εδω


Εγκληματικο συστημα


Το πιο σοβαρο θεμα που απασχολει τον μεσο πολιτη στις μερες μας ειναι η εγκληματικοτητα. Οπου και αν κοιταξει, στις ειδησεις, θα ακουσει γι αυτην, ενω πολυ πιθανο ειναι να ακουσει κι απο γνωστους. Η αληθεια ειναι πως ειναι καπως... υπερτιμημενο το θεμα της εγκληματικοτητας. Πολλοι πλεον το χρησιμοποιουν για πολιτικους σκοπους η αλλα συμφεροντα. Αυτο ομως δεν σημαινει οτι ειναι ανυπαρκτο.
Στο ερωτημα τι/ποιος ευθυνεται για την εγκληματικοτητα οι περισσοτεροι θα απαντησουν "οι μεταναστες", αλλοι θα απαντησουν "η ανεργια", ακομα λιγοτεροι θα απαντησουν οι "αναρχικοι" και ελεχιστες φωνες θα πουν: "το συστημα", με κινδυνο βεβαια να "κατηγορηθουν" ως αναρχικοι, κομμουνιστες και παει λεγοντας.
Περαν ομως της προπαγανδας και των ακραιων-υστερικων φωνων, (κατα την γνωμη μου παντα) για ολα φταιμε εμεις οι ιδιοι. Το συστημα που εχουμε φτιαξει, απο το συστημα αξιων μεχρι το οικονομικο-πολιτικο συστημα, ειναι μια σαπιλα που απο στιγμη σε στιγμη δεν θα αντεξει αλλο, παρα τα μικρα μπαλωματα που του γινονται κατα καιρους, και θα σπασει.
Για να αναλυσουμε το υπαρχον συστημα-προβλημα πρεπει να βρουμε την αρχη. Ποια ειναι ομως η αρχη και που στηριζεται? Μηπως στηριζεται στο εκπαιδευτικο συστημα? Μα το εκπαιδευτικο συστημα ειναι ετσι σχεδιασμενο για να ικανοποιει και να ετοιμαζει τα ρομποτακια-τη νεα γενια για το οικονομικοπολιτικο συστημα που θα αντιμετωπισουν και παραλληλα θα στηριξουν. Αρα τοτε φταιει το πολιτικο συστημα? Κι εδω θα μπορουσαμε να πουμε οτι ολα ειναι θεμα παιδειας εφ οσον το πολιτικο συστημα το διαμορφωνουμε εμεις. Ετσι δημιουργειται ενας φαυλος κυκλος και ισως κανεις να μην ξερει απο που ξεκινησε ολο αυτο.
Η προετοιμασια ενος εργαζομενου.
Ας το παρουμε (αυθαιρετα) απο καπου. Ας ξεκινησουμε με την εκπαιδευση. Δεν ειναι πολλοι που θα διαφωνησουν οτι πλεον δεν μιλαμε για παιδεια-εκπαιδευση μιλαμε για επαγγελματικη καταρτιση-προετοιμασια εργαζομενων στις απαιτησεις του συστηματος. Απο τα πρωτα κιολας χρονια του σχολειου ενα παιδι βομβαρδιζεται με ενα σωρο αχρηστες πληροφοριες και μαθηματα που στην σημερινη εποχη δεν θα επρεπε καν να υπαρχουν (π.χ. θρησκευτικα), μαθηματα που πανε την σκεψη ενος νεου ανθρωπου αντι προς τα μπρος, προς τα πισω, με αποτελεσμα ο ελευθερος χρονος να γινεται ολο και λιγοτερος. Αργοτερα οταν αρχιζει σιγα σιγα να χτιζεται η κριτικη του σκεψη (την περιοδο γυμνασιου-λυκειου) τοτε ο φορτος εργασιας, οι διαφορες εξετασεις και το αγχος των πανελληνιων κανουν τοσο αισθητη την παρουσια τους σε καθηγητες και μαθητες που πλεον αρχιζει σιγα σιγα η "προετοιμασια" να μονοπωλει την σκεψη τους. Πλεον αρχιζουμε να μιλαμε για ρομποτ και οχι για μαθητες. Οσες περισσοτερες πληροφοριες, χωρις νοημα, χωρεσει το μυαλο τους τοσο καλυτερα, αρκει βεβαια να μην μπορουν να τις επεξεργαστουν σωστα. Γιατι η γνωση ειναι δυναμη. Οταν ομως αυτη δεν δινεται σωστα τοτε δεν ειναι δυναμη αλλα αχρηστη.
Φτανοντας στην ανωτερη εκπαιδευση, το σημειο που ο νεος εχει μαθει να σκεφτεται, η κριτικη του σκεψη (η ποια?) εχει αρχισει να οριμαζει, βρισκεται αντιμετωπος με το χαος τους ελληνικου δημοσιου (ειτε μιλαμε για πανεπιστημιο ειτε για δημ. υπηρεσια κτλ κτλ) και τις κομματικες παραταξεις που συνεχιζουν το εργο του συστηματος.
Στο τελος της διαδρομης της εκπαιδευσης ενας νεος εχει μαθει και του εχουν μεινει στο μυαλο: η προσθεση, η αφαιρεση, η διαιρεση, ο πολλ/σμος και 5-6 αλλα πραγματα που απο ενδιαφερον μονο εκατσε και εμαθε. Επισης εμαθε πως να υποτεσσετε στην εξουσια του εκπαιδευτικου, εμαθε πως να τον φοβαται,να τον γλυφει και να χρησιμοποιει μεσα μπας και περασει στο μαθημα. Δηλαδη ολα τα απαραιτητα εφοδια που χρειαζεται κανεις απο κει και περα: Να φοβαται την εξουσια (μπατσων, μεγαλοεπιχειρηματιων και πολιτικων), να γλυφει και να λαδωνει πολιτικους/την εφορια/την πολεοδομια και να βαζει "μεσα" για να κανει την δουλεια του.
Αν θελουμε λοιπον να αλλαξουμε το συστημα μας και κατ επεκταση να μειωσουμε ή/και να εξαλειψουμε ολα τα προβληματα της κοινωνιας (οπως π.χ. την εγκληματικοτητα) θα πρεπει να ξεκινησουμε απο την παιδεια, ειναι η βαση της αλλαγης. Γιατι στην τελικη απο νεους ανθρωπους με ονειρα και αισιοδοξια πρεπει να περιμενουμε την αλλαγη.
Η ζωη του εργαζομενου.
Αφου πλεον ο εργαζομενος εχει αποκτησει τις γνωσεις που του ειναι απαραιτητες για το υπαρχον συστημα, εχει να αντιμετωπισει ενα σωρο δυσκολιες που του παρεχει απλοχερα το ιδιο το συστημα. Η ανεργια ειναι η πρωτη, ενω μολις καταφερει να βρει δουλεια βρισκεται στο ελεος του εργοδοτη. Οι συνθηκες σκλαβιας και αβεβαιοτητας που επικρατουν σημερα εχουν καταφερει να φοβισουν τον κοσμο περισσοτερο κι απο τον χειροτερο δικτατορα. Λιγοι ειναι πλεον που αντιδρουν ενω οσοι ξυπνουν απολυονται και η φωνη τους καταπνιγεται. Οσοι βγαινουν στους δρομους ονομαζονται τρομοκρατες, ακροαριστεροι και αναρχικοι και η κοινη γνωμη τους απορριπτει γτ δρα σαν ενα κοπαδι προβατα. "Εκει που δε φτανει το χερι του μπατσου φτανει το ψεμα του δημοσιογραφου" λενε.
Ετσι σιγα σιγα χτιζεται απο το συστημα η σκεψη των πολιτων-εργαζομενων, που με την σειρα τους το στηριζουν και το ψηφιζουν με αποτελεσμα την συνεχιση του για ακομα 4 χρονια ωσπου να ερθει ο (αναποφευκτος) θανατος.
Ολα τα παραπανω μπορουν να χωρεσουν σε μια φραση: "Η βια του συστηματος". Και ως γνωστων η βια φερνει βια. Οταν καποιος εχει φτασει σε ενα σημειο στο οριο της επιβιωσης θελει δεν θελει θα ασκησει βια, ειτε θα κλεψει, ειτε θα σκοτωσει για να παρει αυτο που θελει, ειναι το φυσικο αποτελεσμα της ζουγκλας που εχει καταντησει η κοινωνια μας. Οσες ομαδες ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ αν δημιουργηθουν δεν θα αλλαξει τιποτα αν πρωτα δεν αλλαξει το συστημα.

Πανω απ ολα ειμαστε ανθρωποι και οχι εργαζομενοι και θα επρεπε "να δουλευουμε για να ζουμε και οχι να ζουμε για να δουλευουμε".


Μπορειτε να διαβασετε κι αυτο το αρθρο περι καπιταλισμου: http://panosz.wordpress.com/2010/02/21/capitalism-4/

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

A new (free) era...

..."H εποχη της πληροφοριας" ονομαστηκε. Ισως οχι λανθασμενα αφου πλεον οι πληροφοριες διαδιδονται πιο γρηγορα κι απο οταν καποιος ειναι μπροστα σε ενα συμβαν και παραλληλα ο καθενας μπορει να "ανεβασει" ο,τι θελει.
Ας ξεκινησουμε απο την αρχη με μια ιστορικη αναδρομη (πηγη www2.uth.gr)
Δεκαετία
60: ένα ενδιαφέρον πείραμα ξεκινά

Στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ οι ερευνητές ξεκινούν να πειραματίζονται με τη διασύνδεση απομακρυσμένων υπολογιστών μεταξύ τους. Το δίκτυο ARPANET γεννιέται το 1969 με πόρους του προγράμματος ARPA (Advanced Research Project Agency) του Υπουργείου Άμυνας, με σκοπό να συνδέσει το Υπουργείο με στρατιωτικούς ερευνητικούς οργανισμούς και να αποτελέσει ένα πείραμα για τη μελέτη της αξιόπιστης λειτουργίας των δικτύων. Στην αρχική του μορφή, το πρόγραμμα απέβλεπε στον πειραματισμό με μια νέα τεχνολογία γνωστή σαν μεταγωγή πακέτων (packet switching), σύμφωνα με την οποία τα προς μετάδοση δεδομένα κόβονται σε πακέτα και πολλοί χρήστες μπορούν να μοιραστούν την ίδια επικοινωνιακή γραμμή.
Στόχος ήταν η δημιουργία ενός διαδικτύου που θα εξασφάλιζε την επικοινωνία μεταξύ απομακρυσμένων δικτύων, έστω και αν κάποια από τα ενδιάμεσα συστήματα βρίσκονταν προσωρινά εκτός λειτουργίας. Κάθε πακέτο θα είχε την πληροφορία που χρειάζονταν για να φτάσει στον προορισμό του, όπου και θα γινόταν η επανασύνθεσή του σε δεδομένα τα οποία μπορούσε να χρησιμοποιήσει ο τελικός χρήστης.
Το παραπάνω σύστημα θα επέτρεπε σε υπολογιστές να μοιράζονται δεδομένα και σε ερευνητές να υλοποιήσουν το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

Δεκαετία ‘70: οι πρώτες συνδέσεις
Το 1973, ξεκινά ένα νέο ερευνητικό πρόγραμμα που ονομάζεται Internetting Project (Πρόγραμμα Διαδικτύωσης) προκειμένου να ξεπεραστούν οι διαφορετικοί τρόποι που χρησιμοποιεί κάθε δίκτυο για να διακινεί τα δεδομένα του. Στόχος είναι η διασύνδεση πιθανώς ανόμοιων δικτύων και η ομοιόμορφη διακίνηση δεδομένων από το ένα δίκτυο στο άλλο. Από την έρευνα γεννιέται μια νέα τεχνική, το Internet Protocol (IP) (Πρωτόκολλο Διαδικτύωσης), από την οποία θα πάρει αργότερα το όνομά του το Internet. Διαφορετικά δίκτυα που χρησιμοποιούν το κοινό πρωτόκολλο IP μπορούν να συνδέονται και να αποτελούν ένα διαδίκτυο. Σε ένα δίκτυο IP όλοι οι υπολογιστές είναι ισοδύναμοι, οπότε τελικά οποιοσδήποτε υπολογιστής του διαδικτύου μπορεί να επικοινωνεί με οποιονδήποτε άλλον.
Επίσης, σχεδιάζεται μια άλλη τεχνική για τον έλεγχο της μετάδοσης των δεδομένων, το Transmission Control Protocol (TCP) (Πρωτόκολλο Ελέγχου Μετάδοσης). Ορίζονται προδιαγραφές για τη μεταφορά αρχείων μεταξύ υπολογιστών (FTP) και για το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (E-mail). Σταδιακά συνδέονται με το ARPANET ιδρύματα από άλλες χώρες, με πρώτα το University College of London (Αγγλία) και το Royal Radar Establishment (Νορβηγία).

Δεκαετία ‘80
: ένα παγκόσμιο δίκτυο για την ακαδημαϊκή κοινότητα
Το 1983, το πρωτόκολλο TCP/IP (δηλ. ο συνδυασμός των TCP και IP) αναγνωρίζεται ως πρότυπο από το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ. Η έκδοση του λειτουργικού συστήματος Berkeley UNIX το οποίο περιλαμβάνει το TCP/IP συντελεί στη γρήγορη εξάπλωση της διαδικτύωσης των υπολογιστών. Εκατοντάδες Πανεπιστήμια συνδέουν τους υπολογιστές τους στο ARPANET, το οποίο επιβαρύνεται πολύ και το 1983, χωρίζεται σε δύο τμήματα: στο MILNET (για στρατιωτικές επικοινωνίες) και στο νέο ARPANET (για χρήση αποκλειστικά από την πανεπιστημιακή κοινότητα και συνέχιση της έρευνας στη δικτύωση).
Το 1985, το National Science Foundation (NSF) δημιουργεί ένα δικό του γρήγορο δίκτυο, το NSFNET χρησιμοποιώντας το πρωτόκολλο TCP/IP, προκειμένου να συνδέσει πέντε κέντρα υπερ-υπολογιστών μεταξύ τους και με την υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, όλο και περισσότερες χώρες συνδέονται στο NSFNET (Καναδάς, Γαλλία, Σουηδία, Αυστραλία, Γερμανία, Ιταλία, κ.α.). Χιλιάδες πανεπιστήμια και οργανισμοί δημιουργούν τα δικά τους δίκτυα και τα συνδέουν πάνω στο παγκόσμιο αυτό δίκτυο το οποίο αρχίζει να γίνεται γνωστό σαν INTERNET και να εξαπλώνεται με τρομερούς ρυθμούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Το 1990, το ARPANET πλέον καταργείται.

Δεκαετία ‘90: ένα παγκόσμιο δίκτυο για όλους
Όλο και περισσότερες χώρες συνδέονται στο NSFNET, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα τo 1990.
Το 1993, το εργαστήριο CERN στην Ελβετία παρουσιάζει το World Wide Web (WWW) (Παγκόσμιο Ιστό) που αναπτύχθηκε από τον Tim Berners-Lee. Πρόκειται για ένα σύστημα διασύνδεσης πληροφοριών σε μορφή πολυμέσων (multimedia) που βρίσκονται αποθηκευμένες σε χιλιάδες υπολογιστές του Internet σε ολόκληρο τον κόσμο και παρουσίασής τους σε ηλεκτρονικές σελίδες, στις οποίες μπορεί να περιηγηθεί κανείς χρησιμοποιώντας το ποντίκι. To γραφικό αυτό περιβάλλον έκανε την εξερεύνηση του Internet προσιτή στον απλό χρήστη. Παράλληλα, εμφανίζονται στο Internet διάφορα εμπορικά δίκτυα που ανήκουν σε εταιρίες παροχής υπηρεσιών Internet (Internet Service Providers - ISP) και προσφέρουν πρόσβαση στο Internet για όλους. Οποιοσδήποτε διαθέτει PC και modem μπορεί να συνδεθεί με το Internet σε τιμές που μειώνονται διαρκώς. Το 1995, το NSFNET καταργείται πλέον επίσημα και το φορτίο του μεταφέρεται σε εμπορικά δίκτυα.

Ειναι ενδιαφερον το πως ξεκινησε ολη η ιδεα του ιντερνετ ως ενα πολεμικο εργαλειο των ΗΠΑ και εφτασε να εναι σημερα ενα σημαντικοτατο κομματι της ζωης μας. Τοσο σημαντικο που πλεον επεμβαινει αμεσα, πλεον, και στην προσωπικη μας ζωη.
Τα διαφορα "κοινωνικα δικτυα" που εχουν κανει την εμφανιση τους τα τελευταια, τουλαχιστον, 6-7 χρονια πηραν την θεση απο τους IRC και παει λεγοντας, εξελισσοντας ετσι το διαδικτυο αλλα και την επιρροη πανω μας. Δεν ειναι λιγα τα γνωστα συμβαντα απολυσης εργαζομενου απο καποια εταιρια λογω δημοσιευσεων στο facebook και στο twitter. Ενω παραλληλα κι εμεις οι ιδιοι σκεφτομαστε υπερβολικα την εικονα που θελουμε να περασουμε στους "φιλους" μας, ειτε αυτοι ειναι πραγματικοι φιλοι, ειτε εργοδοτες, ειτε αγνωστοι.
"Εχω facebook αρα υπαρχω"
Η αληθεια ειναι οτι πολλα εχουν αλλαξει τα τελευταια χρονια. Πλεον οταν γνωρισεις εναν ανθρωπο το πρωτο πραγμα που θα ακουσεις ειναι "εχεις facebook". Δεν ξερω κατα ποσο ειναι σωστο η λαθος μια ολοκληρη γενια να εχει προσκοληθει τοσο πολυ με μια σελιδα στο ιντερνετ που να την εχει κανει καθημερινο, αναποσπαστο κομματι της ζωης της και να αξαρτωνται οι προσωπικες της σχεσεις απ αυτο. Ταυτοχρονα το image και οι κινησεις σου σ αυτες τις σελιδες παιζει κι αυτο τον ρολο του. Ειναι αξιοθαυμαστο το πως ενα σχολιο σου μπορει να δημιουργησει απιστευτες αντιδρασεις και παρεξηγησεις. Πλεον το τι κανεις στο ιντερνετ και sto facebook εχει αμεση επιδραση και στην πραγματικοτητα και αυτο σιγουρα δεν ειναι καλο.
Απ την αλλη ομως καταλαβαινουμε σιγα σιγα την δυναμη και την αξια του διαδικτυου.  Την σημασια να μεινει αυτο το μεσο ελευθερο για ολους. Την σημασια να προσπαθησουμε να εχει ολος ο κοσμος ελευθερα προσβαση σ αυτο.   Γιατι κακα τα ψεμματα στην κοινωνια που ζουμε, στο βομβαρδισμο που δεχομαστε καθε μερα ο μονος τροπος για να ενημερωθουμε, για να πουμε αυτο που θελουμε χωρις λογοκρισιες, για να νιωσουμε πραγματικα ελευθεροι ειναι μεσα απο το διαδικτυο.
Την αξια αυτη του διαδικτυου την εχουν καταλαβει διαφορες ομαδες χρηστων οπως οι anonymous, το wikileaks και διαφοροι "hacktivists", που αξιοποιωντας αυτη την δυναμη μπορουν και πραγματοποιουν σοβαρα "χτυπηματα" στους στοχους τους.  Ενας νοημων ανθρωπος μπορει αμεσα να καταλαβει οτι το διαδικτυο ειναι η απαντηση στις επιθεσεις της κρατικης-και οχι μονο- βιας. Η ενημερωση, η ελευθερια λογου που προσφερει, η οργανωση (οποιαδηποτε οργανωση) που μπορει να γινει απο τον διαμοιρασμο των πληροφοριων μπορουν να αποτελεσουν την βαση οποιασδηποτε κινησης για αλλαγη. Ακομα και μεσα απο το facebook και το twitter η κυκλοφορια των πληροφοριων μπορει να γινει ικανοποιητικα και σε ευρεια κλιμακα και να πετυχει καποιους στοχους.
Οπως ομως ειναι λογικο, αυτη η δυναμη του ιντερνετ δεν εχει μεινει απαρατηρητη και αναπαντητη απο την εξουσια. Πολλες χωρες ανοιχτα αποκλειουν σελιδες με "επικινδυνο", για τους πολιτες τους, περιεχομενο, ενω τωρα τελευταια εχει μπει στο στοχαστρο η ανωνυμια των blogs. Οι επιθεσεις που δεχεται το wikileaks και ο ιδρυτης του φανερωνουν τον φοβο που προκαλουν οι hacktivists στην εξουσια λογω των πολιτικων σκανδαλων που βγαινουν στην φορα. Απο την δημιουργια του μεχρι και σημερα το wikileaks εξεθεσε τοσο πολυ τις ηγεσιες των ΗΠΑ (και αλλων χωρων) ετσι ωστε αυτη τη στιγμη ο Julian Assange να βρισκετε, ισως, και στην πρωτη θεση της blacklist των ΗΠΑ και να εχει βαπτιστει ως τρομοκρατης-βιαστης, πονταροντας ετσι στο αναπτυγμενο αισθημα τρομολαγνειας-φοβιας. Παραλληλα πολλοι "ασιμοι" bloggers εχουν δεχτει μηνυσεις απο "θιγομενους" (βλ. φιμοτρο), εκλεισαν οι λογαριασμοι τους, ή δεχτηκαν "επισκεψεις" λογω "επικινδυνου" περιεχομενου.
Ειναι σημαντικο να συνειδητοποιησει κανεις για ποιο λογο οι διαφοροι εξουσιαστες φοβουνται αυτη την ελευθερια. Ειναι αυτη η (πραγματικη)ελευθερια που καποια στιγμη θα τους ριξει απο τις καρεκλες τους.
Αν ολοι παρουμε χαμπαρι τι μπορει να μας προσφερει το ιντερνετ θα δουμε πως το μονο που χρειαζομαστε για να ανατρεψουμε την ολη-μιζερη-κατασταση του κοσμου μας ειναι η εξυπναδα, η εφευρετικοτητα και μια συνδεση στο ιντερνετ. Ας μην αφησουμε κανεναν να μας φιμωσει κι εκει...

Y.γ. Γνωριζοντας την δυναμη του ιντερνετ ειναι αυτονοητο οτι πρεπει να λαβουμε μετρα για να εξασφαλισουμε την ανωνυμια μας για λογους ασφαλειας κυριως. Κανεις δεν πρεπει να βγαζει στην φορα τα στοιχεια του, ειδικα οταν ο καθενας εχει προσβαση σ αυτα. Σε πολλους δεν αρεσουν αυτα που γραφουμε και η τρελα που επικρατει εκει εξω σε συνδιασμο με ανυπαρκτη παιδεια καθως και την λογικη της ελευθεριας του λογου μονο σ αυτα που πιστευω "εγω"μπορει να μας φερουν σε επικινδυνες καταστασεις.  Ας μην ξεχναμε ομως κι εμεις την ελευθερια του λογου και οτι ο καθενας εχει το δικαιωμα να λεει αυτα που πιστευει. Ας εχουμε στο μυαλο μας την φραση του Βολταιρου "Δεν συμφωνω ουτε με μια λεξη απο οσα λες, αλλα θα υπερασπιζομαι και με τη ζωη μου ακομα το δικαιωμα σου ελευθερα να λες οσα πιστευεις", αυτη ειναι και η λογικη του ιντερνετ.

Περισσοτερα για τους anonymous εδω κι εδω
Περισσοτερα για το wikileaks εδω και στην σελιδα http://wikileaks.ch/