Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Κείμενο 4 Αναρχικών συλληφθέντων για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης

   Οι μέρες μας περνάνε, οι νύχτες μας δεν περνάνε.
   Τρέχουμε προς τη διαφυγή μας, ενώ γύρω μας εξελίσσεται ένα κανονικό ανθρωποκυνηγητό. Πίσω μας μία ζωή προκαθορισμένη, χαραγμένη από τα χέρια των κυρίαρχων, με στόχο να εσωτερικεύσουμε την υποταγή ως αντικειμενική συνθήκη, να νομιμοποιήσουμε ηθικά συστήματα νόμων και κανόνων, να εξισώσουμε το άτομο με μία στατιστική λογική αριθμών. Μπροστά μας ο κόσμος των «ουτοπικών» μας φαντασιώσεων που κατακτιέται μόνο με βία. Μία ζωή, μία πιθανότητα και αποφασιστικές επιλογές.

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Ο παππούς Βαγγέλης και άλλες ιστορίες για πνιγμένους


απο το Καραβάνι
του Γιάννη Μαργιούλα
0000000fe2w4f5ew4f5ew
Η προγιαγιά μου, ως το θάνατό της το 1975, άναβε κάθε βράδυ το καντηλάκι της πλάι σε μια παλιά κιτρινισμένη φωτογραφία ενός νεαρού με λεπτό μουστάκι. Ήταν ο μεγάλος της γιος. Ο ατίθασος Βαγγέλης, ο οποίος την άνοιξη του 1927 είχε φύγει λαθραία για την Αμερική για να γλιτώσει από τη φτώχεια, τα καπνοχώραφα και την ελονοσία. Από τότε κανείς δεν άκουσε ούτε έμαθε τίποτε γι’ αυτόν. Η προγιαγιά όμως, όπως και πολλοί άλλοι στο σόι, πίστευε πως ο γιος της τα είχε καταφέρει και ζούσε κάπου στην Αμερική. «Ο τρελο – Βαγγέλης δεν χάθηκε. Ήταν σκληρός και καπάτσος», έλεγαν συχνά οι παππούδες.

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Ενοχος μεχρι αποδειξεως του εναντιου

Εκτος απο την ειδηση της εβδομαδας για την συλληψη ληστων που εχουν πιθανη σχεση με τους πυρηνες της φωτιας, ακουμε διαφορες τραγελαφικες γνωμες δημοσιογραφισκων και πολιτικων (αν μπορει να θεωρηθει πολιτικος το χουντικο σκουληκι ο Δενδιας) για τα συγκεκριμενα ατομα. Ολα τα σχολια μπορουν να περιληφθουν σε ενα: Τι περιμενατε να κανουν σε 4 πλουσιοπαιδα που βγηκαν να παιξουν με καλασνικοφ και να κλεψουν τα λεφτα του κοσμακη.
Ολοι οι παραπανω βεβαια κλαιγονται καθημερινα για τους μισθους τους και τις δοσεις στις τραπεζες. Ομως οταν ενας αποφασιζει να ληστεψει αυτους που τον ληστευουν κατευθειαν γινεται "εγκληματιας", "τρομοκρατης". Βεβαια για να ειμαστε ακριβεις το προβλημα δεν ειναι μονο οτι επιτιθενται στις τραπεζες, αλλα το γεγονος οτι ανηκουν σε εναν συγκεκριμενο πολιτικο χωρο και αυτο τους κανει αμεσως εχθρους. Οπως κανεις δεν ειναι τοσο βλακας ωστε να μην καταλαβαινει οτι αυτη η συμπεριφορα ηταν πολιτικη εκδικηση σε συγκεκριμενο πολιτικο χωρο. Και σαν καλοι υποστηριχτες του συστηματος (που υποτιθεται κραζουν) επικροτουν τους βασανισμους των μπατσων λεγοντας μαλιστα οτι προκειται για απλες... φαπες. Αν ομως στο μελλον σε καμια πορεια φανε χημικα θα φωναζουν για αστυνομικη βια και βια του κρατους.
Εκει φυσικα κρυβεται και η αιτια της καταντιας αυτης της χωρας και του κοσμου γενικα. Οταν βριζεις αυτους που ληστευουν τραπεζες, χειροτερα απ οτι οταν ληστεψουν εσενα, δειχνεις μ αυτο τον τροπο την αμεση συμπαρασταση σου στο συστημα. Οταν κατηγορεις παιδια (19-24) για ολα τα κακα της χωρας σου δειχνεις οτι δεν καταλαβαινεις τι σου γινεται. Οταν εσυ φιλησυχε νοικοκυραιε καθεσαι στην καναπεδαρα σου και κραζεις τα παντα, καποιοι αποφασιζουν να αντιδρασουν (σωστα η λανθασμενα).
Αλλα μην φοβασαι, το σπιτι σου δεν θα στο παρουν οι κομμουνισται (αναρχικοι η οτιδηποτε), θα το προλαβει η τραπεζα.

Υ.γ. Περαν του τιτλου δεν ηθελα να ασχοληθω περαιτερω με το θεμα ενοχοι η μη και με τα βασανιστηρια που δεχτηκαν οι συλληφθεντες. Στην πρωτη περιπτωση ειμαστε-ειναι ενοχοι στο κρατος δικαιου τους και σ αυτο που οι μεγαλοεργολαβοι και οι τραπεζιτες λενε δημοκρατια. Στην δευτερη πλεον δεν εκπλησσομαι, ειδικα μετα την μοτοπορεια με τους 15