Πολλοι απ αυτους που με ξερουν (και οσοι με διαβαζουν) ισως θεωρησουν οτι ειμαι κομμουνιστης, αλλοι οτι ειμαι αναρχικος. Κατα την δικη μου γνωμη (θελω να πιστευω) οτι συγκλινω περισσοτερο στο δευτερο. Η αληθεια ειναι οτι δεν εχω κανει πολλα στην ζωη μου για να θεωρησω τον εαυτο μου αναρχικο, ουτε εχω διαβασει ΤΑ βιβλια, παρολα αυτα προσπαθω να εχω οσο μπορω την σκεψη μου και το μυαλο μου ανοιχτα και ελευθερα, να φανταζομαι ενα κοσμο καλυτερο και χωρις καταπιεση, ενα κοσμο χωρις εξουσια και αφεντικα.
Με την τελευταια προταση πολλοι θα σκεφτουν οτι: ειμαι παιδακι, ζω στον κοσμο μου και ονειρευομαι ουτοπιες, στην πραγματικοτητα ομως τα πραγματα ειναι διαφορετικα. Δεν μπορεις να λες οτι μια κοινωνια δεν μπορει να ζησει χωρις ιεραρχια η οτι η φυση του ανθρωπου τον αναγκαζει να ζησει ετσι (ισως κι εγω καποτε να ειχα σκεφτει ετσι και αν ανατρεξει καποιος σε παλαιοτερα ποστ να δει αντιφασεις), διοτι απο μικροι εχουμε μαθει οτι ετσι λειτουργει ο κοσμος και δεν γνωριζουμε πως αλλιως θα μπορουσαν να συνυπαρχουν οι ανθρωποι. Αν μια μερα με καποιο τροπο διαγραφοταν απ ολους μας η μνημη για το πως λειτουργει μια κοινωνια τα πραγματα θα γυρνουσαν στο μηδεν και θα εξελισσονταν ισως διαφορετικα απο το σημερινο συστημα καταπιεσης του ανθρωπου απο τον ανθρωπο.
Ενας ανθρωπος με κοινη λογικη ειναι πολυ ευκολο να καταλαβει τι πρεπει να γινει και ποιες "εργασιες" να πραγματοποιηθουν για να ειναι μια κοινωνια, ή μια ομαδα ανθρωπων, λειτουργικη. Ομως παρολα αυτα επιθυμει να εχει καποιον πανω απ το κεφαλι του για να του λεει τι να κανει και καθε 4 χρονια αποφασιζει ποιος θα ειναι αυτος ο καποιος που θα του ασκει την εξουσια, ποτε με τον τροπο που θελει και ποτε με τον τροπο που δεν θελει, κανοντας τον, μ αυτον τον τροπο, να διαμαρτυρεται σαν παιδακι που οι γονεις του δεν του παιρνουν παιχνιδια.
Ολα ξεκινησαν βεβαια απο την αγνοια και τον φοβο προς το αγνωστο και καποιοι το εκμεταλλευτηκαν. Στα παλια τα χρονια, που γνωριζαμε πολυ λιγοτερα πραγματα, ο φοβος για το αγνωστο κυριαρχουσε και ηταν ευκολο να βρεθει καποιος "παντογνωστης-μαγος-ιερεας-προφητης" που ζητουσε και επαιρνε εξουσια πανω στους ανθρωπους. Καπως ετσι σιγα σιγα εγκαθιδρυθηκε στο υποσυνειδητο και στο "DNA" του ανθρωπου οτι δεν μπορει να ζησει χωρις εξουσια, οτι δεν μπορει να ζησει χωρις καποιος να του λεει τι να κανει και αυτο ειναι το πιο τραγικο.
Παρολα αυτα πιστευω οτι μια κοινωνια χωρις εξουσια (ως ενα σημειο, διοτι και η πλειοψηφια μπορει να ασκησει εξουσια με το να επιβαλει στους λιγους, η στον εναν, την αποφαση της) και χωρις καταπιεση μπορει να λειτουργησει. Ομως δεν ειναι ουτε ευκολο ουτε εφικτο αμεσα. Δεν ειμαι αυτος που θα πει τον "σωστο τροπο", πιστευω ομως οτι κατι τετοιο θα μπορουσε να εφαρμοστει με μια μεγαλη διεργασια "προετοιμασιας" του ανθρωπου να ξεχασει την καταπιεση που κουβαλαει στο "αιμα του" και στο υποσυνειδητο του, να γκρεμισει συθεμελα τις πολεις και τις κοινωνιες που εχει φτιαξει ετσι ωστε να τις ξαναχτισει αυτη τη φορα απ την αρχη, με τις σωστες αξιες και δομες.
Επειδη αναφερομαι πολυ στις κοινωνιες δεν σημαινει οτι για να ζησει καποιος πραγματικα ελευθερος δεν πρεπει πρωτα απ ολα να ελευθερωσει τον εαυτο του απο την αναγκη προσαρμογης σε μια κοινωνια. Σιγουρα ο ανθρωπος ειναι κοινωνικο ον και δεν μπορει να ζησει μονος του, ομως και το καθε ατομο ξεχωριστα αποτελει μια ολοτητα και μια ξεχωριστη προσωπικοτητα που δεν πρεπει να παραλειπεται και να ξεχνιεται. Καθε ανθρωπος για να νιωθει και να ειναι ελευθερος πρεπει πραγματικα να κανει αυτο που τον εκφραζει και αυτο που θελει και μετα να σκεφτει το "καλο" της κοινωνιας η της ομαδας ανθρωπων που τον περιβαλει.
Φυσικα καποιος θα σκεφτει οτι αυτο ειναι εγωιστικο και αντικοινωνικο και θα συμφωνησω. Με τις αξιες της κοινωνιας και την αποψη που εχουμε για την κοινωνια σημερα ,ναι ειναι, και αυτο ειναι ενα απο τα χαρ/κα καποιου που θελει να ειναι ελευθερος (και αναρχικος) για να μην εχει καμια εξουσια απο πανω του, ακομα και του υπολοιπου κοσμου.
"Κι αν ολα αυτα ακουγονται πολυ αφηρημενα διχως την σοβαροφανεια ενος πολιτικου προγραμματος οικοδομησης του νεου κοσμου μετα την επανασταση, ειναι γιατι δεν επιθυμουμε να ζωγραφισουμε μια εικονα του μελλοντος με τα χρωματα τους παροντος, παρα μονο να φανταστουμε το περιγραμμα της." (Απο το βιβλιο "Το νεο ανταρτικο πολης" απο την ΣΠΦ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου