Ενας ακομα θρυλος του Αγγλικου Ροκ

Λίγα συγκροτήματα στην ιστορία του Rock & roll ήταν τόσο αινιγματικά και αντιφατικά. Και τα τέσσερα μέλη ήταν τέσσερις διαφορετικοί χαρακτήρες και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από τα σφοδρά και περιβόητα live τους. Οι Who ήταν ένας ανεμοστρόβιλος με τον Keith Moon να πέφτει άγρια πάνω στα τύμπανα του, τον Pete Townshend να πηδάει στον αέρα και να περιστρέφει το χέρι στη κιθάρα του σαν ανεμόμυλος, τον τραγουδιστή Roger Daltrey να στέκεται στη σκηνή απειλητικός και βίαιος και τον μπασίστα John Entwistle να παραμένει και να παρακολουθεί ατάραχος τον τυφώνα, προστατεύοντας το μπάσο του. Αυτές οι διαφορετικές προσωπικότητες, συχνά έρχονταν σε σύγκρουση. Οι προστριβές όμως αυτές αποτέλεσαν σε μια θαυμάσια μουσική όλα αυτά τα χρόνια.

Στα μέσα του ’60 με την βρετανική εισβολή και το κίνημα των mod, μπορεί οι Kinks να έπαιζαν με κοφτερές κιθάρες, οι Who όμως, από την άλλη, ήταν ένα ισχυρό αιχμηρό και δυναμικό συγκρότημα. Συχνά ακουγόντουσαν σαν να ήταν έτοιμοι να εκραγούν. Εξοργισμένη κιθάρα, υπερδραστήριο μπάσο, χαοτικά τύμπανα. Βασισμένοι στο ρυθμό του Townshend οι υπόλοιποι αυτοσχεδιάζουν (για να το καταλάβετε αρκεί να ακούσετε ένα live τους). Κομμάτια όπως το My Generation ,το The Kids Are Alright και το Magic Bus ήταν ύμνοι για τη νεολαία της εποχής.

Ο Townshend συχνά προσπαθούσε να διαφοροποιήσει τη μουσική των Who ξεπερνώντας το κλασσικό σκληρό rock. Ειδικά όμως οι Entwistle και Daltrey δεν ακολουθούσαν πιστά τα βήματα του και τις αναζητήσεις του, κολλημένοι στις hard rock ρίζες τους, παίζαν σκληρά . Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη διάλυση του γκρουπ στα μέσα του ’70. Οι Who επανασυνδέθηκαν ακόμα και μετά το θάνατο του Keith Moon το ’78 και άλλη μια φορά κάπου το’90 για κάποια live στην Αμερική.

Οι Townshend και Entwistle γνωρίζονται στο σχολείο στο Λονδίνο και παίζουν μαζί σε διάφορα συγκροτήματα. Ο Townshend παίζει μπάντζο και ο Entwistle τρομπέτα. Το 1962 ο Entwistle αποχωρεί για να παίξει στους Detours, ένα σκληροπυρηνικό rock συγκρότημα. Μέχρι το τέλος του χρόνου κιθαρίστας αναλαμβάνει ο Townshend και ο Daltrey τα φωνητικά στη θέση του Colin Dawson. Στους Detours προστίθεται και ο Keith Moon, ο οποίος μέχρι τότε έπαιζε ντραμς σε ένα surf συγκρότημα, τους Beachcombers. Το 1964 αλλάζουν το όνoμα τους σε Who.

Οι Who ξεκινούν και παίζουν σε ένα club στο Λονδίνο το Marquee. Αυτό είναι το μέρος όπου ο Townshend σπάει τη πρώτη του κιθάρα, και αυτό γιατί η σκηνή είναι χαμηλοτάβανη, και προσπαθώντας να κάνει ένα από τα αεροπλανικά του κόλπα, καρφώνει τη κιθάρα στο ταβάνι. Κάπως έτσι ξεκινάει το σπάσιμο του μουσικού εξοπλισμού ενός γκρουπ. Στο Marquee τους είδε ο μάνατζερ Pete Meaden. Υπό την καθοδήγηση του Meaden αλλάζουν το όνομα τους σε High Numbers, εμφανίζονται με κουστουμάκια λόγω των mods, και βγάζουν ένα single με τα I’m the Face και Zoot Suit. Στα τέλη του 1964 ξανά αλλάζουν το όνομα τους σε Who και το mod κοινό τους αυξάνεται. Υπογράφουν στην Decca και ηχογραφούν το I Can’t Explain με παραγωγό τον Shel Talmy,ο οποίος είναι παραγωγός και των Kinks. Το 1965 παρουσιάζονται στην τηλεοπτική εκπομπή Ready, Steady, Go the kids are all right και κάνουν αίσθηση όταν κάνουν τα όργανα τους λαμπόγυαλα. Η όλη σκηνή είναι καταπληκτική, γιατί στην όλη χαοτική κατάσταση,ο οικοδεσπότης επιστρέφει …μάλλον σοκαρισμένος (ενώ στην αρχή παίζει και αστειεύεται μαζί τους) με μια κλασική κιθάρα την οποία ο Townshend του παίρνει και την σπάει επίσης!!! . Την ίδια χρονιά το My Generation φτάνει στο #2 του Βρετανικού τοπ 10. Το 1967 Βγαίνει το αλμπούμ A Quick One with The Who Sell Out, και το κομμάτι I Can See for Miles γίνεται το πρώτο τους, που σκαρφαλώνει στο top 10 της Αμερικής. Την ίδια χρονιά παίζουν και στο φεστιβάλ του Μόντερευ, καθώς επίσης εμφανίζονται και στο σόου των Rolling Stones “Rock & Roll Circus. Το 1969 επιστρέφουν με την πιο επιτυχημένη rock όπερα το Tommy. To 1970 μετά το νευρικό κλονισμό του Townshend, ηχογραφείται το Who’s Next με τραγούδια όπως Behind Blue Eyes, Baba O’Riley, Won’t Get Fooled Again. Από εκεί και πέρα διαλύονται και ξαναφτιάχνονται. Άλλοι κάνουν σόλο καριέρα, μέχρι το 1978 που ηχογραφείται το Who Are You. Καταπληκτικός σκληρός δίσκος και ενόψει του νεοαφιχθέντος Punk κινήματος γίνεται και πλατινένιος. Το Who Are You όμως γίνεται το κύκνειο άσμα τους, αφού την ίδια χρονιά πεθαίνει ο Keith Moon από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Οι υπόλοιποι Who επανεξετάζουν τα πράγματα και αποφασίζουν να συνεχίσουν. Προσλαμβάνουν τον Kenny Jones ο οποίος έπαιζε στους Small Faces, στη θέση του Keith Moon. Οι εναπομείναντες Who ξέρουν όμως ότι ο Keith Moon είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συγκροτήματος και απλώς συνεχίζουν να υπάρχουν με διάφορες ζωντανές εμφανίσεις αφού πρώτα διαλύονται και επανιδρύονται κάμποσες φορές μέχρι και το 2002 παρακαλώ, όπου σε κάποια ζωντανή τους εμφάνιση στην Αμερική πεθαίνει και ο John Entwistle σε κάποιο ξενοδοχείο του Λας Βέγκας.