Χιονιζει... δυστυχως

Το βραδυ πριν κοιμηθω ακουγα εξω που φυσουσε και διαβαζα στο ιντερνετ οτι θα χιονισει. Πραγματι το πρωι ειδα τις νιφαδες χιονιου που εριχνε, απ το βραδυ ομως ο νους μου ηταν στους αστεγους, που αυτοι πραγματικα ξερουν τι σημαινει να χιονιζει, και απλα αισθανομουν τυχερος που εχω μια στεγη πανω απ το κεφαλι μου. Οχι δεν θελω να το παιξω φιλανθρωπος, την σκεψη μου την φυτεψε ενας φιλος στο facebook οταν εγραψε "οσοι ευχεστε να χιονισει σκεφτειτε τους αστεγους που ειναι στο δρομο" (η καπως ετσι), κατι που πραγματικα μεχρι τοτε δεν ειχα σκεφτει, η δεν ηθελα να σκεφτω, οπως πολλοι απο μας.
Το προβλημα των αστεγων ειναι μεγαλο και δυστυχως κανεις απο μας δεν ειναι σε θεση να το καταλαβει πραγματικα. Το να χανεις το σπιτι σου απο την μια στιγμη στην αλλη ειναι τραγικο και συναμα αποκαρδιωτικο, χανεις τη γη κατω απο τα ποδια σου, καθε ελπιδα αισιοδοξιας και καθε θεληση για να συνεχιζεις να παλευεις.
Ολοι γνωριζουμε τα αιτια της καταστασης, το θεμα ειναι τι κανουμε πραγματικα. Φυσικα δεν λεω οτι ολοι μπορουμε να κανουμε κατι, αλλα οι περισσοτεροι τουλαχιστον κατι απλο μπορουμε να το κανουμε. Εστω και να δωσουμε ενα καρβελι, που μας κοστιζει 70 λεπτα, σε εναν αστεγο κατι θα κανει. Το 2ο πιο απλο ειναι να δωσουμε τα ρουχα που δεν χρειαζομαστε. Ειναι κριμα να εχεις μια ντουλαπα γεματη ρουχα που ξερεις οτι ποτε δεν θα φορεσεις, ειναι ακομα χειροτερο να σκεφτεις να πεταξεις αυτα τα ρουχα. Μαζεψε τα λοιπον και δωσε τα σε αστεγους, σε φτωχους, σε καταληψεις και σε ιδρυματα.
Το καλυτερο ισως που θα μπορουσαμε να κανουμε ολοι μας ειναι να σταθουμε διπλα σ αυτους τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και να παλεψουμε μαζι τους, να βγουμε στους δρομους και να απαιτησουμε τον σεβασμο των δικαιωματων τους-μας και να ζητησουμε επιτελους απ το, υποτιθεμενο, κρατος προνοιας να κανει αυτα που πρεπει, ουτε οι ιδιοι θελουν ελεημοσυνες. Κακα τα ψεμματα ομως, και το γνωριζουμε ολοι μας, στην παρουσα φαση δεν θα γινει απολυτως τιποτα, με τετοιου ειδους κινησεις, το κρατος δεν εχει λεφτα (η προτιμα να τα δινει σε τραπεζες), εχει καταρρευσει και απλα δν το παραδεχεται, το μονο που μενει ειναι να κανουμε κατι σε προσωπικο επιπεδο:
Καταληψη δημοσιων κτιριων για την στεγαση των ανθρωπων αυτων.
Παρακληση απο ξενοδοχεια να παραχωρησουν μερικα δωματια τουλαχιστον για τις νυχτες του χειμωνα.
Καταληψη εγκαταλελειμμενων κτιριων και προετοιμασιας τους (με προσωπικη δουλεια) για την φιλοξενια αστεγων.
Απαιτηση απο τις εκκλησιες να μενουν ανοιχτες τα βραδια για να κοιμουνται αστεγοι.
Και πολλα αλλα...
Το να βοηθησεις εναν συνανθρωπο σου, με οποιονδηποτε τροπο, δν ειναι υποχρεωση, αυτο ομως δεν σημαινει οτι δεν σε χρειαζεται. Σκεψου το...